Editörün Köşesi

Antalya’da binlerce köpek öldürüldü. Buna vahşet ya da katliam demek doğru değil. Bu bir soykırımdır.

Vikipedi’de, soykırım için, “ırk, canlı türü, siyasal görüş, din, sosyal durum ya da başka herhangi bir ayırıcı özellikleri ile diğerlerinden ayırt edilebilen bir topluluk veya toplulukların bireylerinin, yok edicilerin çıkarları doğrultusunda önemli sayıda ve düzenli biçimde yok edilmeleridir.” yazıyor.

Antalya’da amacı bir hayvan türünü yok etmek olan, önceden tasarlanmış bir plan çerçevesinde binlerce köpek kısa süre içinde öldürüldü. Öldürülen hayvanlar boğazlarından iplerle bağlanarak 15’er 20’li gruplar halinde toprağa gömüldüler. İçlerinde meme bekleyen yavrular ve onları emziren anneleri de vardı.

Kuşkusuz bunu yapanların kendilerince gerekçeleri vardır. Yahudi soykırımını yapan Nazi’lerin de gerekçeleri vardı. Ancak tarihin bakış açısı evdeki aynalardan farklıdır. Tarih, soykırımı, insanlık suçları içinde en iğrenç, en aşağılık ve en alçakçası olarak görüyor.

Bu suçu işleyenler teker teker ortaya çıkarılmadıkça, sadece soykırımı yapanlar değil, hepimiz suçluyuz. Sadece cellatlar değil bizler de lekeliyiz. Süt emziren hayvanları yavruları ile birlikte öldürüp sıra sıra toprağa gömen katiller ortaya çıkmadıkça, bizler de başımız önümüzde yürüyeceğiz.

Yasalar ne derse desin bu eylemde yönetici, işçi, veteriner olarak çalışan kim varsa insanlık suçu işlemiş demektir. Bölgede kuduz vakasına rastlanması veya işçilerin yöneticilerinin emirlerini uygulamış olmaları gerekçe olamaz.

Antalya’daki soykırımın suçluları, yasalar ya da mahkemeler sizi suçsuz bulabilir veya hiç yargılanmayabilirsiniz ama öldüğünüz güne dek sokaklarda göz göze gelmek zorunda kalacağınız köpek yavrularından kaçamayacaksınız. Toprağın altında ise, binlerce ahı alınmış hayvan sizi bekliyor olacak.