Üsküdar Barınağından Haberler

Barınakların durumunu bir de gönüllü Asude Ustaoğlu'ndan dinleyin..."Geçtiğimiz gün, Üsküdar Barınağı'nın çok önemli, çok özel bir ziyaretçisi vardı. Hepimizin Güzin Abla'sı, sevgili Feyza Hanım barınağımızı ziyarete geldi. Bu gelişin çok önemli bir sebebi vardı. Onunla 16 yılını paylaşan, Kuki'nin melek olmasının ardından, sokağa terk edilen, önce Hasdal RM'den, oradan da yolu bizim Üsküdar Barınağı'na düşen sevimli mi sevimli Coocker'i, duyduğunda, barınaktan bir can sahiplenmek istemişti. Yeni Kuki'sinin mutluluğunu, gösterdiği sevinci kelimelerle anlatmak mümkün değil. Üsküdar Barınağı'nın 3 yıldır gönüllüsüyüm. Orada olduğum zamanların en keyifli en özel anları, ev ortamından, barınağa atılan hayvanlardan bir tanesini bile sahiplendirebildiğim, onun yine alıştığı, sevgi dolu ortama dönmesini sağlayabildiğim anlar.

İşte o gün böyle bir keyfi hep beraber yaşadık sevgili Feyza Hanım'la beraber. Ama geride sahip bekleyen o kadar çok hayvanımız var ki... Bizler onları birer ikişer sahiplendirmeye çalışırken onlarcası, yüzlercesi sokağa terk ediliyor. Artık hiçbir şeye şaşırmıyorum.

Varlığımızın sebebi olan, annelerini, babalarını terk edenler, doğurdukları birkaç saatlik yavrusunu çöp bidonlarına atacak kadar merhametten uzak, vicdansız bir toplum mu olduk? Değer yargılarımıza ne oldu? Bu durumdan en çok nasibini alanlar da, bebekken alınıp, özenle bakılıp, sıkılınca sokağa atılan, barınaklara terk edilen bizler gibi can taşıyan sevgili hayvanlarımız...

Üsküdar Belediye Başkanı Sayın Mehmet Çakır'a buradan bir kez daha teşekkür etmek istiyor, barınağımızın 3 yılda geldiği koşullar, barındırma ve rehabilitasyon hizmetiyle birçok yerel yönetime örnek olmasını gönülden diliyorum.

Merhametinizi esirgemeyin

Bugün İstanbul genelinde 32 ilçe ve 41 ilk kademe belediyesinin kaçında, Barındırma ve Rehabilitasyon Merkezi var? Gönüllü kurum ve kişileri barınaklarına, yasaya rağmen, ısrarla sokmak istemeyen birçok belediyenin, gözlerden uzak kalmak istemesinin sebebi ölüm kampına döndürdükleri barınaklarında, hayvanları kafesler içinde kaderlerine terk etmeleri. Belediyelerin çoğunun Rehabilitasyon Merkezi yoktur, tabii barındırma yeri de... İstanbul Büyükşehir Belediyesi'nin iki yakada kurulmuş olan, Tuzla ve Hasdal Rehabilitasyon Merkezleri'ne birçok ilçeden getirilen hayvanlar kısırlaştırılmak için toplanır. Kısırlaşırlar, alındıkları ilçelere geri döneceklerine, nedendir bilinmez, İstanbul'un ücra ormanlık alanlarına bırakılırlar. Sokağına, mahallesine alışan bu hayvanları kaçınılmaz ölüm bekler. Büyük maliyetlerle toplanıp, kısırlaştırılan bu hayvanlar neden ormana terk edilir ki? Alıştığı sokağına dönmek isteyen hayvancık, ormandaki yaban hayattan, belki bir yarasadan aldığı kuduz mikrobuyla, İstanbul'un kırsalına iner. Ve bu ihmalin sonucu, 21. yüzyıl Türkiye'sinde, ancak 3. Dünya ülkelerinde var olan kuduz görülür. Peki bu durumda, bunun suçlusu ormana atılan köpekler midir? Aşılamanın önemini anlamayan, hayvanları sadece sorun olarak gören idari yönetimler için, bölgelerinde kuduz çıktığı zaman suçlu her zaman bu hayvancıklardır. Öldürmek çözüm olsaydı, bugün sokaklarımızda bir tek hayvana rastlamazdık. Hayvanların da can taşıdığını, unutmadan; terk edilen, sokaklarda yaşamını sürdürmeye çalışan o canlardan merhamet ve şefkatinizi esirgemeyin. Unutmayalım ki, onları yasa değil önce vicdan korumalıdır.

Asude Ustaoğlu
Üsküdar Barınak Gönüllüsü

Hürriyet Gazetesi, 21 Aralık 2007, Güzin Abla Köşesinden alınmıştır