Türküler

Kayseri’ye giden aile Çiftgöz’ü de götürmüştür yanlarında. İkinci gün balkondan atlayan Çiftgöz arkasına bakmadan kaçmaya başlar. Şehirlerarası yola çıktığında İstanbul yönüne giden kamyonlara bakmaya başlar. Mazot almak için duran bir kamyonun demir yüklü kasasına tırmanıp bir köşeye büzülür. Ertesi gün İstanbul’a yaklaşmıştır bizimki. Bu kez şansı yardım etmiştir. Denizi görüp İstanbul’a gelmek üzere olduğunu anlayan Âşık alır sazı eline;



İşte geldim sonunda
Şu koca İstanbul’a
Dipsiz kuyu bu şehir
Kim arayıp kim bula

Şu perişan halime
Bakar mısın ey yârim
Açlıktan harap oldum
Evlere şenlik halim

Şu Boğaz denilen yer
Acep dostlar nerede
Çakıra görünmeden
Bir yıkansam derede

Beğenecek mi beni
Çakır gözlü meleğim
Taşralardan gelmişim
Birazcık da keleğim

Moralin bozulmasın
Senin gözlerin yeter
Keşke kirli olmasam
Görünüşüm pek beter