Duyuru ve Haberler

Size bundan 8 ay önce Nisan ayında 16 yıllık sevgili köpeğim, can yoldaşım Kuki'nin ölümünü haber vermiştim. Sizinle her şeyimi paylaşmaya o kadar alıştım ki...

Acılarım, üzüntülerim, sevinçlerimi hep sizlerle paylaşıyorum işte. Her ne kadar apartmanın bahçesinde 12 yaşındaki Pinky'm de olsa, ben evin içinde bir sevgili minik 4 ayaklı arkadaşın varlığına öylesine alışmışım ki... "Artık yaşım ilerledi, Kuki ile çok üzüldüm, yıprandım... Bir kedi çok daha kolaydır, üstelik ben çocukluğumdan beri o kadar çok kedi baktım ki, yine bir kedi alayım" dedim. Sevgili Ayşin Baltacan bana bir mail atmıştı. 2 aylık, mavi mavi bakan, çok şeker bir kedinin fotoğrafını gönderdiği... "Hadi bunu al" diyordu. Kuki'nin acısını biraz olsun hafifleteceğini düşünüyordu.

Evet... Adını Mavi koyduğum minik yaramazım, beni çok oyaladı. Onu çok sevdim. Yatağımda, kolumun altına girip uyuyordu. Ama öyle hınzır ki, tüm kediler gibi... Ya da birçok kedi gibi... İstediğin zaman gelmez, istediğin zaman gitmez, sevmek istersin, sevdirmez, öpüp koklamak istersin, yaptırmaz. "Pıt" der tırmık atar, "cırt" der diş atar. Elim ayağım, kolum, her yerim tırmık içinde. Üstelik 4 aylık olunca gözleri yeşile dönmez mi? İsmi de kaldı mı Mavi...

"Bir gel de seveyim ne olur, gel yanıma" diyorum. Kuyruğunu dikip, çekip gidiyor. İstediğin kadar yalvar. Hiç oralı değil, yumuşamıyor. Gururlu, onurlu, kendini kaptırmak istemeyen bir sevgili gibi kafir. Burnu havada, uzun kuyruğu soru işareti şeklinde. Ameliyat olduktan sonra, düz ayak bir giriş katına taşındım. Evin önünden hep köpek gezdiren hanımlar, beyler geçiyor, içim sızlıyor. Elimde olmadan, sahiplendirilmek istenen köpek ilanlarına bakıyorum. Özellikle de barınaktakilere... "Ah bir köpek alsam" diye heyecanlanıp duruyorum.

Bu kadar benzerlik olmaz!

Bir akşam, bir de ne göreyim. Hasdal barınağından Damla Mafyan, bir mail göndermiş tüm gruba... Karşımdaki resimde Kuki'min gözleriyle bana bakan bir Coocker durmuyor mu? Bu kadar benzerlik olabilir mi Tanrım? Sanki sevgili can yoldaşım öte alemi beğenmemiş de yine bana ulaşmaya çalışıyor, inanılacak gibi değil. Hemen harekete geçtim. Benim için onu Hasdal'dan Üsküdar barınağına getirdiler, eksik olmasınlar. Asude Hanımcığım, benim için baktı ona birkaç gün... Bu arada söylemeden edemeyeceğim, Üsküdar barınağı barınakların içinde en iyilerinden biri. Asude Ustaoğlu da, canla başla çalışıyor, çırpınıyor sevgili dostlarımız için. Gittim, aldım, getirdim eve. Kukimin aynı... Tıpa tıp benzeri... Hareketleri, davranışları bile aynı.. Şimdi yanımda. Kuki 2'm o benim. Her dakika kucağımda. Her an gözümün içine bakıyor. Ama onu sağlığına kavuşturmak için zaman gerekiyor. Tabii en büyük sorun, evin eski efendisi Mavi beyefendi ile anlaşamaması. Olsun, ben onlarla mutluyum.

Hürriyet Gazetesi, 21 Aralık 2007, Güzin Abla Köşesinden alınmıştır